Dieta ketogeniczna to system żywieniowy składający się z wysokiej zawartości tłuszczu z odpowiednią ilością białka oraz minimalnym poziomem węglowodanów. W ten sposób organizm zmuszany jest do wykorzystywania przede wszystkim tłuszczu jako źródła energii poprzez wytwarzanie ciał ketonowych. Termin „ciała ketonowe” odnosi się do trzech związków: acetooctanu (AcAc), 3 – hydroksymaślanu (3HB) i acetonu. Poziom ciał ketonowych zależy zarówno od szybkości ich produkcji (ketogenezy), jak i od stopnia ich wykorzystania (ketolizy). AcAc i 3HB są dwoma głównymi ciałami ketonowymi wytwarzanymi i wykorzystywanymi jako paliwo w warunkach niskowęglowodanowych.
Podczas diety ketogenicznej ważne jest częste monitorowanie stężenia ketonów w organizmie w celu zapewnienia trwałości stanu ketogennego. Z uwagi na nieinwazyjność i łatwość wykonania badania, zalecany jest pomiar poziomu acetonu w wydychanym powietrzu. Przeprowadzone badania potwierdzają dobrą korelację między poziomem wydychanego acetonu a poziomem ketonów w surowicy i moczu. Należy jednak pamiętać, że na pomiar stężenia acetonu w wydychanym powietrzu również mogą wpływać inne czynniki, jak np. skład makroskładników pokarmowych, ograniczenie kalorii, wysiłek fizyczny, parametry płucne.
Kilka wskazówek dotyczących pomiarów
- 1. Zapoznaj się z dołączoną instrukcją,
- 2. Odczekaj 20 minut po spożytym posiłku, wypitym płynie/alkoholu, papierosie (używki w znacznym stopniu zaburzają wynik),
- 3. Między kolejnymi pomiarami zachowaj odstęp co najmniej 5 minut,
- 4. Najlepiej ustal jedną godzinę pomiarów,
- 5. Każdorazowy odczyt pomiaru może się różnić: ma na to wpływ różna siła wydechu, czas oraz głębokość oddechu, a także różnica czasu między pomiarami, wynik może być również różny przed posiłkiem oraz po.
Stan ketozy, czyli co warto wiedzieć!
W stan ketozy ciężko wejść w ciągu jednej doby. Każdy organizm będzie potrzebował czasu na dostosowanie się nowej sytuacji metabolicznej w organizmie.
Przejście w stan ketozy może trwać od około 2 d 7 dni i jest to stan zależny od wielu czynników: przede wszystkim podaży węglowodanów oraz białka w diecie (którego nadmiar również może zostać przekształcony w węglowodany), poziomu aktywności fizycznej, stylu życia, budowy ciał i metabolizmu węglowodanów oraz indywidualnych cech organizmu.
